Verslag campervakantie Valencia
Op woensdag 14 februari vertrokken we al vroeg per vliegtuig naar Valencia. Daar aangekomen werden we opgehaald door Gert, die ons naar de camperverhuurder bracht en ons voorzag van alle benodigde informatie, extra inventaris leverde zoals o.a. glazen, messen, handdoeken en een extra deken (nodig gehad), die het verblijf in de camper extra aangenaam maakte. Ook hielp hij met het opladen van de elektrische fietsen en regelde de administratieve rompslomp voor ons.
De camper waarmee we gingen reizen was een Adria 670 SC en we waren zeer content met de camper.
Na de nodige instructies eerst naar de supermarkt gereden om te foerageren en de eerste camping opgezocht ten zuiden van Valencia.
Eerst de tijd genomen om per fiets Valencia te verkennen.
Valencia is een heel relaxte stad en door er met de fiets naar toe te gaan, kom je op leuke plekken. Fietsend door het park, dat de stad doorkruist, aangelegd in de bedding van de vroegere rivier de Turia, kun je de verschillende te bezoeken plaatsen bereiken. Na ook het gebied Albufera verkend te hebben, tussen de rijstvelden gefiets en ook het strand verkend te hebben, begonnen we aan een rondreis door het zuidoosten van Spanje.
De camper waarmee we gingen reizen was een Adria 670 SC en we waren zeer content met de camper.
Op zondag vertrokken we voor 2 nachten naar een camping wat meer in het binnenland gelegen, Vallee de Laguar, waar we in de mist aankwamen. Onderweg hadden we op diverse plaatsen de kust bezocht om een indruk van de kustlijn en de diverse gebieden te krijgen. Meteen kregen we al te horen dat de camping vol was en dat we niet langer dan 2 nachten konden blijven, dit i.v.m. de aankomst van een camperclub uit Belgie. Een zeer betrokken campingeigenaar maakt ons daarvoor zijn excuses. We maakten die middag nog een wandeling en zagen de mist optrekken en een prachtig zonnig strand verschijnen in de verte. Op het eind van onze wandeling kwamen we in het restaurant Caballo Verde van het dorp terecht waar de Spaanse familie zondagmiddaglunches op het einde liepen. We mochten er een glas wijn drinken en genoten van de familiale sfeer en de Spaanse gastvrijheid en gewoonten. We vroegen of we de volgende dag konden komen eten, maar het restaurant sloot voor 10 dagen vakantie, helaas!
De volgende dag een prachtige wandeling gemaakt naar Benimaurell met heerlijk lenteweer overal bloeiende amandel- en kersenbomen. Ook de bloeiende mimosa en de met citroenen en sinaasappels volhangende bomen gaven een zonnig lentegevoel.
In Benimaurell aangekomen, inmiddels 14.30 uur konden we in de plaatselijke bar nog een Menu del Dia krijgen, dat heerlijk smaakte. Daarna de terugweg naar ” huis” aanvaard, we hadden een voldaan gevoel en een heel leuke dag.
De volgende dag weer een vertrekdag. Omdat we gehoord hadden dat het erg druk was aan de kust hadden we de camping die wij wilden bezoeken reeds een mail gestuurd, maar kregen bericht dat zij vol waren, maar eventueel wel in Creveillent, wat meer het binnenland gelegen, een camperplaats konden aanbieden. Eerst zouden we Guadelest bezoeken en dan doorrijden naar Creveillent. Aangekomen in Guadelest, een schattig stadje in de bergen met een kasteel en een prachtig stuwmeer, werden we naar een parkeerplaats gedirigeerd, die zo geschikt was om er een nacht te blijven, dat we bij de toeristen informatie hebben geïnformeerd of we daar ’s nachts mochten blijven. Dat mocht en we bleken niet de enige overnachters. Het was er heerlijk rustig en donker.
Na het bezoeken van het stadje, ook nu weer een stralende dag, gewandeld naar en voor een deel ook langs het stuwmeer en op een bijzondere plek, een refuge, in de tuin een drankje genomen en ook dat was een bijzonder ervaring zo tussen de steile wand klimmers te zitten
Inmiddels was het woensdag en vertrokken we naar Creveillent. Onderweg bij de supermarkt weer gefoerageerd en doorgereden naar een camping achter het hotel Les Palmares. Een kleine zeer rustig gelegen camping (zou je niet denken als je er aankomt , veel garagebedrijven en industrie), waar we 3 nachten hebben doorgebracht. Er was ook een prachtig zwembad dat helaas nog te koud was ( ’s nachts 8 graden en daardoor overdag nog geen 15 graden).
Hier wilden we weer eens fietsen, wat ook kon omdat het veel minder bergachtig was. Het was even zoeken om niet langs de autowegen te hoeven rijden, maar dat is redelijk gelukt. We kwamen in een prachtig natuurreservaat, de Laguna El Fondo, waar je doorheen kon fietsen en op diverse plaatsen in observatiehutten mooie foto’s van de daar levende vogels te maken. De terugweg had wat meer voeten in aarde, omdat we anders uitkwamen dan waar we dachten. We gingen even wat drinken op een typisch Spaans terrasje ( eenvoudige kunststof tafels en tuinstoelen) om bij een groep wielrenners ook even de weg te vragen. Daar kregen we een heerlijk bordje Spaanse worst en kaas bij ons drankje en de wielrenners gaven ons de gevraagde informatie. Ook dit was weer een onverwachte ontmoeting met de Spaanse gastvrijheid en de ongedwongen manier van leven. We hadden een leuke dag.
De volgende dag op de fiets naar Elche. De stad viel een beetje tegen, veel palmentuinen, maar een saaie stad met nauwelijks een centrum en heel veel auto’s. Hier hadden ze naar ons idee de Valenciaanse manier om van de rivier een park door de stad te laten lopen, nagemaakt, maar dat had niet de uitstraling die het Valencia gaf. De fietstocht van en naar Elche verliep goed, totdat ik bij een oversteek remde, omdat er van 2 kanten auto’s kwamen en wij geen voorrang hadden. Piet lette niet op en kwam ten val, geen grote verwondingen, maar wel een breuk van het spatbord. Verder zonder kleerscheuren thuisgekomen.
Vanuit Creveillent besloten we op zaterdag naar de Sierra Espuna bij Alahama de Murcia te gaan. Een kleine camping ook in het binnenland gelegen, prachtige locatie, maar de weg ernaartoe was behoorlijk slecht. Gelukkig hadden we een goede beschrijving en wisten we dat we de lange weg, geschikt voor caravans en campers, moesten nemen. We spraken meerdere mensen die dat niet wisten en doodsangsten hadden uitgestaan op de smalle slechte weg.
We zijn hier 5 nachten gebleven, omdat je hier prachtig kon wandelen vanaf de camping.
Op onze aankomst dag een korte oriëntatiewandeling gemaakt door en rond het dorp en weer op een typisch Spaans terras wat gedronken. Heerlijk om zo het dorpse leven gade te slaan.
Op zondag deden wij onze eerste wandeling van 3-4 uur naar het dorp La Perdiz. Ongeveer na een uur wandelen kwamen we een man tegen, die opvallend liep te wankelen. Hij passeerde ons en wij gingen verder, maar toen we even later nog stonden te overleggen over de route kwam hij ons achterop. Hij bleek verdwaald te zijn in de bergen en al ruim 4 uur te lopen. Hij wilde naar La Perdiz, waar wij ook heen wilden. Wij verzekerden hem dat dit nog wel een uur lopen was en dat El Berro, waar hij aangaf dat zijn auto stond, dichterbij was. Hij wilde van geen wijken weten en wilde met ons oplopen. Hij zwalkte en viel af en toe bijna, ik dacht dat hij misschien diabetes had en tegen een hypo aanzat en bood hem wat te eten aan. Hij had zelf wat te eten, maar bij bleef erg onvast op de benen staan. Teneinde het tempo erin te houden, ben ik voorop gaan lopen en Piet volgde met de zwalkende man.
Ongeveer een uur later kwamen we bij le Perdiz in de bewoonde wereld en konden wij hem met een gerust hart achter laten. Wij drukten hem op het hart een taxi of een lift te nemen terug naar El Berro en niet de laatste 2 uur nog alleen door te lopen.
Toen we 1,5 uur later zelf El Berro bereikten, konden we hem nog net in zijn auto zien vertrekken. Hij had kennelijk onze raad opgevolgd.
Maandag een heerlijk zonnige dag en na eerst de ochtend van de zon te hebben genoten, een wandeling gemaakt door het dal met prachtige fruitbomen en uiteraard daarna als beloning een drankje op het terras van de plaatselijke bar.
Dinsdag begon een beetje regenachtig, maar het regende niet hard, dus toch besloten om een wandeling te maken. We kozen een weg die naar Gebas liep en die we via een ander pad weer terug naar huis konden maken. Bij elkaar zo’n 12,5 km. Ook nu weer een heel afwisselende wandeling, waarbij we over een soort bevloeiingskanaal moesten lopen en later door een soort kloof . een pad van zo’n 2 meter breed tussen 2 wanden van kalkzandsteen. Opeens een tunnel door, waar je op gegeven moment geen hand voor ogen zag. Gelukkig hadden we op de telefoon een zaklampfunctie.
Natuurlijk hoopten we op een leuk restaurantje waar we ons konden laven, maar helaas was de uitspanning die dag gesloten en onverrichterzake moesten we de terugtocht aanvaarden, nu door een bos. Een pad wat af en toe steeg en dan weer daalde, maar gemakkelijk te lopen was.
De volgende dag wilden we eigenlijk weer verder met de camper, we hadden inmiddels na lang wikken en wegen besloten geen rondje Madrid te doen, mede omdat het weer daar niet goed was en het ’s nachts erg koud bleek te zijn. Voordat we weer richting Valencia wilden trekken, zouden we de kust tussen Mazarron en Cartagena willen bezoeken, maar hoe we ook probeerden, alle campings gaven aan geen plaats te hebben. Uiteindelijk, na nog een dag gebleven te zijn in El Berro, vonden we een camperplaats 20 km voor de kust van Mazarron in een soort natuurgebied. Een prima plek midden in de natuur, die zoals ik uit de website begrijp alleen voor leden is. Toch mogen we er gewoon tegen betaling van het tarief ( 10 euro) komen staan.
’s Avonds steekt er een enorm sterke wind op. De camper zwiept heen en weer om bang van te worden. ’s Nachts slaap ik met oordopjes om de wind niet te horen. Het bewegen van de caravan neem ik op de koop toe, voelt als vliegen met turbulentie.
De volgende ochtend besluiten we te richting het strand met de camper te vertrekken, omdat Mazarron ruim 20 km fietsen is en er gewaarschuwd om de batterij van de elektrische fiets te sparen omdat de terugweg erg veel klimmen is. We gaan kijken of in Mazaron de omgeving per fiets te verkennen is.
Daar aangekomen blijkt er een heel grote parkeerplaats met uitzicht op het strand bij Bolnuevo te zijn, waar je ook ’s nachts kunt blijven staan mits je maar geen kampeergedrag vertoont. ( geen stoelen buiten, geen was aan de lijn).
We gaan er fietsen, naar Mazarron voor de nodige boodschappen en het verkennen van de omgeving. Op onze tocht komen we een mooie baai tegen ,waar we foto’s maken. Het valt ons op de deze plaats lijkt te zijn ingericht op het herbergen van grote groepen camperaars. Dat lijkt ons vooral als er veel meer toeristen zijn een probleem, straten vol met campers, dat is toch niet wat je als gemeente wilt!
Aan het eind van de dag besluiten we dat we het hier eigenlijk wel gezien hebben en gaan alsnog op weg naar ons volgende doel: een camping die wat meer in het binnenland is gelegen. We hebben op onze mail of er plaats is een positief bericht gekregen.
Rond 19.00 uur arriveren we in Pinoso, een mooie vruchtbare streek met veel fruit, amandelbomen en kwekerijen, nadat we 3x de camping voorbij zijn gereden. ( bewegwijzering is zeer minimaal en het bordje waar we af moeten blijkt zo klein dat we het aanvankelijk missen). De camping is pas open en nog nieuw. De receptie is al gesloten en we mogen zelf een plaats kiezen zoals staat aangekondigd. Eerst maken we een stop bij het servicestation en na grijs water geloosd en weer vers water ingenomen te hebben kiezen we een plaats. Terwijl we ons installeren komt de camping beheerster, Caroline ons verwelkomen en vraagt hoelang we willen blijven. Het regent en tot overmaat van ramp blijken wij ons verloopstekker kwijt te zijn en kunnen daardoor geen stroom aansluiten. We spreken af een en ander de volgende dag te zullen regelen, want we kunnen best een nacht zonder hebben we inmiddels geleerd. Pinoso en omgeving blijkt mooi fietsgebied, maar jammer dat er nog maar weinig over bekend is en geen bewegwijzering is. We fietsen daarom maar wat rond en genieten van de mooie plantages met allerlei soorten fruitbomen. Ook bezoeken we het plaatsje Pinoso, wat ons een uurtje leuke vergezichten en mooie foto’s oplevert.
Het besluit staat vast: morgen weer verder want hier is niet zo veel te beleven, dus op naar de kust. Mede gezien het feit dat het weer dat in het binnenland echt slecht wordt voorspeld en aan de kust iets beter lijkt te zijn, willen we nog 2 dagen aan de kust doorbrengen. Onze reis zit er bijna op en daarom willen we graag nog wat van de zon genieten. We sturen diverse campings langs de kust een mail of er plaats is. Van lang niet iedereen krijgen we een antwoord.
Zondag als reisdag met de voorspelling veel regen en af en toe zon rijden we door het gebied rond Alcoy. Een mooi gebied, waar het goed wandelen is zo stellen we vanuit de auto vast. Tegen het eind van de middag gaan we 3 campings af en van elke camping worden we niet warm, te vol, te donker en te klein.
In Cullera blijkt een grote camperplek te zijn, waar wij onze camper kunnen parkeren en men ons verzekerd dat je er ook ’s nachts mag blijven staan en dat doen we.
De volgende dag gaan we in de buurt op een andere plek staan en kiezen ervoor met de fiets landinwaarts te gaan. Een aardige fietstocht langs het water , de vissershaven en landerijen. Helaas ook veel puin , huisraad en andere gedumpte zooi. De Spanjaard heeft nog heel wat te leren!
Terug op de camperplaats begrijpen wij van een hulpvaardige Duitser ( we merken dat we voor Spanjaarden worden aangezien en mensen zijn verrast dat wij opeens Duits , Frans en Engels blijken te spreken), dat de door ons gekozen plaats ‘s nachts ons een boete van rond € 300,- zal opleveren. Camper dus maar verplaatst. Ook nu weer steekt er een enorm en heftige wind op die onze camper doet schudden dat het een lust is. Bij het ontwaken is er nog steeds wind, die naarmate de dag vordert alleen maar sterker zal worden.
Het is inmiddels dinsdag 6 maart en op 7 maart zullen we ’s avonds naar huis vliegen. Na het ontbijt besluiten we, voordat we de terugreis naar Valencia aanvaarden, de boulevard nog een keer te bezoeken en daar koffie te drinken. Daar blijken we beschermd voor de harde westenwind en het is er heerlijk. We lopen de hele boulevard af en aan het eind komen we op zo’n mooie zonnige en beschutte baai, dat we als we teruggelopen zijn, besluiten met de camper op die plek te lunchen.
We genieten van de zon, de zee, de rust en onze lunch.
In Valencia brengen we de laatste nacht door op camperpark Valencia, een prima camping om de laatste nacht op 20 minuten rijafstand van de verhuurder door te brengen. We worden er hartelijk door de beheerder ontvangen en krijgen als welkom een glaasje sangria aangeboden.
De volgende morgen vertrekken we naar de camperverhuurder om onze camper in te leveren. Ook dat verloopt soepel zonder moeilijkheden en rond 12.00 uur worden we door Gert op het station van Valencia afgezet, waar wij onze koffers in een locker kunnen achterlaten.
We brengen nog een heerlijke middag in Valencia door, bezoeken de Mercado en de Zijdebeurs, waarna we een terras zoeken om te lunchen. Later op de middag bezoeken we nog 2 winkels waar prachtige zijden stoffen worden verkocht. Dan wordt het tijd onze koffers op te halen en de metro naar het vliegveld te nemen.